Waarom begint het jaar op 1 januari?

Volgens onze huidige kalender vormt 1 januari het begin van een nieuw jaar. Maar wat is er eigenlijk zo bijzonder aan een datum precies een week na de jaarlijkse wedergeboorte van Jezus Christus (op 25 december)? Zou het niet veel logischer zijn om het etmaal van de lente-equinox aan te houden als de eerste dag van het jaar? Dit artikel verklaart waarom onze huidige (Gregoriaanse) jaarkalender juist op 1 januari begint.

Vele mensen die kennis hebben gemaakt met de Tzol’kin-kalender van de Maya’s hebben de neiging om zich af te zetten tegen de Gregoriaanse kalender (vanuit de dualiteit). Deze mensen kopen dan ook vaak een dertien-manen-agenda. Ze hebben echter niet door dat er in een jaar helemaal geen 13 volledige maancycli zitten, en dat dit idee van dertien maanmaanden van ieder precies vier weken een ongefundeerd verzinsel is (van José Argüelles). En dat geldt daarmee ook voor het waanidee van ‘De Dag buiten de Tijd’ (dat is die ene dag die je overhoudt wanneer je 13 maanden van ieder vier weken aftrekt van een niet-schrikkeljaar van 365 etmalen, want 13 maal 4 maal 7 is immers 364). Deze zaken komen echter nadrukkelijk niet bij de Maya’s vandaan, evenmin als de einddatum van 21 december 2012 (zoals ik al veel vaker heb aangegeven). Wie meegaat met dit soort idioterie, die weet wellicht veel te weinig van achtergronden van de Gregoriaanse jaarkalender. Goed, maar hoe zit het dan wel?

Het antwoord vinden we in het Oude Egypte. De esoterische inzichten uit het Oude Egypte zijn vervolgens overgenomen door de werkelijke machthebbers in Rome. Officieel is het Romeinse rijk in het jaar 476 gevallen, maar de (heimelijke) invloed (lees: macht) van Rome is daarna alleen nog maar verder toegenomen. De basis voor onze huidige kalender is ingevoerd door Gaius Julius Caesar als keizer van het Romeinse Rijk. Dit deed hij als finale correctie op de Romeinse versie van de Egyptische kalender. Julius Caesar voerde deze kalender in het jaar 46 voor onze jaartelling in, vier jaar voor zijn gewelddadige dood. Dit werd de Juliaanse kalender genoemd. Met kleine aanpassingen hieraan voerde paus Gregorius XIII zestien eeuwen later, in 1582, een nieuwe kalender in, die we de Gregoriaanse kalender zijn gaan noemen.

De eerste maand van de Juliaanse kalender was maart (of Martius in het Latijn, wat een eerbetoon was aan de planeet Mars). Daarom betekent ook september (Septembris) de zevende maand (‘septem’ is Latijn voor zeven), oktober (Octobris) de achtste maand (‘octo’ is Latijn voor acht, zoals ook in octopus, een zeedier met acht tentakels), november (Novembris) de negende maand (‘novem’ is Latijn voor negen) en december (Decembris) de tiende maand (‘decem’ is Latijn voor tien, zoals ook in decimaal). De laatste maand van de Juliaanse kalender was dus februari (Februarius). Dit is daarom de restmaand, en het is dan ook logisch dat deze kortste maand een extra etmaal krijgt tijdens een schrikkeljaar.

Omdat Julius Caesar in vijfde maand was geboren, genaamd Quintilis in het Latijn (‘quinque’ is Latijn voor vijf), heeft hij deze maand naar zichzelf vernoemd: Iulius. Wij hebben daar in het Nederlands ‘juli’ van gemaakt. Julius’ opvolger, Keizer Augustus, vernoemde vervolgens de zesde maand genaamd Sextilis in het Latijn (‘sex’ is Latijn voor zes) naar zichzelf. Hij koos niet voor zijn geboortemaand, september, omdat deze minder dagen had dan de 31 van Julius. Hoogmoed komt voor de val, want Keizer Augustus stierf in de maand augustus (die hij dus naar zichzelf had vernoemd).

Dit alles is echter bekende kost (of zou het in ieder geval moeten zijn, vind ik). Maar waarom werd onder leiding van de paus genaamd Gregorius XIII de elfde maand Ianuarius (of januari in het Nederlands) opeens de eerste maand? Wel opvallend trouwens dat deze paus 13 in zijn naam heeft. Julius Caesar werd overigens ook geboren op de 13e (juli).

Maar goed. Eerst maar even echt terug naar het Oude Egypte. Zoals ook uitgelegd in de Pateo Nieuwsbrief over het enige echte kerstverhaal (link) vormt Isis (of Jezus’ moeder Maria) een personificatie van de ster Sirius. Deze meest heldere ster is vrijwel het gehele jaar door te zien, met uitzondering van een periode van 70 dagen. Precies op het moment dat Isis niet meer te zien is (aan de nachtelijke hemel) begon in het Oude Egypte de jaarlijkse overstroming van de Nijl. Sinds 1970 gebeurt dit niet meer vanwege de dam die bij Aswan is gebouwd. Op het moment dat de Nijl voorheen overstroomde staat de zon Helios (of Horus, zoals de Oude Egyptenaren onze Vader in de Hemel noemden) recht voor het sterrencluster genaamd Pleiaden, bovenin de ‘nek’ van het sterrenbeeld Stier. Pas wanneer Horus (de zon Helios) voorbij zijn vader Osiris (het sterrenbeeld Orion) is, dan pas is Horus’ moeder Isis (Sirius) weer te zien aan de nachtelijke hemel. Hoeveel mythes kennen we niet waarin het thema gebaseerd is op een zoon die zijn vader voorbijstreeft omwille van zijn moeder? Al deze verhalen gaan dus helemaal niet echt over mensen, maar over hemellichamen!

Dan volgt nu de ontknoping. Isis alias de maagd Maria alias Sirius is gedurende die 70 etmalen niet vanaf het aardoppervlak waar te nemen omdat ze dan achter Horus alias Jezus Christus alias de zon Helios ligt (vanaf onze planeet Terra gezien). In deze periode komen Terra, Helios en Sirius precies op één lijn te liggen. En precies een half jaar later liggen deze drie hemellichamen weer op één lijn, maar dan ligt Terra tussen Helios en Sirius in. En dat moment is ieder jaar op 1 januari. Deze uitlijning vormt dus de start van ons kalenderjaar. En die andere uitlijning is op 4 juli, iets wat de Amerikanen vieren (the Fourth of July), ook weer zonder de echte reden te kennen. Onze Gregoriaanse kalender is dus een Siriuskalender!

De drie sterren in de Gordel van het sterrenbeeld Orion wijzen naar Sirius. De gordel van Osiris wijst dus naar zijn vrouw Isis. Of zou hij misschien met zijn penis naar zijn liefdespartner wijzen. Kijk vanavond, wanneer dat (nog) kan, maar eens goed naar het sterrenbeeld Orion en de ster Sirius. Met deze achtergrondkennis uit het Oude Egypte over de oorsprong van onze kalender kan dat opeens behoorlijk erotisch zijn.

Vannacht komen Helios, Terra en Sirius in ieder geval op één lijn te liggen. Aan de ene kant van deze lijn vinden we dan zoon Horus (of Jezus Christus), en aan de andere kant zijn moeder Isis (of Maria). Deze uitlijning is blijkbaar zo belangrijk voor ons, dat dit moment het begin van het nieuwe jaar aangeeft. Daarom begint onze kalender op 1 januari. Misschien leuk om te vertellen vanavond?

Zeist, maandagochtend 31 december 2012,

Johan Oldenkamp

Pateo.nl