Onze
huidige manier van samenleven is failliet
Onze
samenleving is failliet. Ons financiële systeem is als een zeepbel die ieder
moment kan knappen. Onze reguliere gezondheidszorg dient de belangen van de
farmaceutische industrie en zorgt voor steeds meer onnodige ziekte en sterfte.
Onze reguliere berichtgeving staat bol van de leugens, geheimhoudingen en
verdraaiingen. Ons regulier onderwijs is bedoeld om via hersenspoeling
eenheidsworst af te leveren, en alle prachtige kinderen met hun unieke talenten
die daar niet goed in passen krijgen stempels opgeplakt als PDD-NOS, ADHD, autisme, dyslectie of dyscalculie. Onze
wetenschappen hangen van fraude en onbegrip aan elkaar. Onze technologie
beschadigt en vervuilt Moeder Aarde in steeds ernstiger mate, evenals alles wat
op, in of om haar leeft. Onze misleidende religies maken mensen bang en zorgen
voor verdeeldheid. We leven in een schijndemocratie waarin
volksvertegenwoordigers vooral met zichzelf en elkaar bezig zijn. Onze lucht –
onze eerste levensbehoefte – wordt steeds vuiler en zit steeds voller met
levensgevaarlijke elektromagnetische straling (niet alleen door alles wat
draadloos is, maar ook door spaarlampen, magnetrons en flatscreens).
En daarbovenop worden we opzettelijk besproeid met giftige chemicaliën (chemtrails) en daalt het zuurstofgehalte steeds verder naar
de voor ons dodelijke ondergrens. Verder zit ons eten en drinken dat we in de
gewone supermarkten kopen boordevol schadelijke E-nummers.
Niet
alleen alle officiële systemen waarop onze maatschappij is gebaseerd zijn
failliet. Ook onze levenswijze is failliet. Vrijwel iedereen is verslaafd aan
verdovende- of stimulerende middelen zoals alcohol,
nicotine, cafeïne, theïne, geraffineerde suiker en alle overige hard- en soft
drugs. Maar we zijn er nog niet, want wat dacht u van de groeiende behoefte aan
bijvoorbeeld liefdeloze seksualiteit, dwangmatig gokken, onverschillige
verspilling en achteloze vervuiling? We komen inmiddels
om in ego-kietelende televisieprogramma’s, bladen en
trends, die over elkaar heen buitelend niets anders zijn dan nog meer bewijzen
voor het faillissement van onze manier van leven.
Wat
is er nu precies aan de hand op Aarde? De kern van de zaak is dat ons
bewustzijn momenteel volledig in beslag wordt genomen door rationaliteit.
Rationaliteit wil grip hebben op zoveel als mogelijk. De behoefte aan grip komt
voort uit het denken in macht. Wij willen macht hebben over ons lichaam, over
onze gevoelens, over onze gedachten, over elkaar en eigenlijk over alles. Door
onze rationele benadering doen we onszelf en vooral
ook al het andere vreselijk tekort, want rationaliteit is begrensd tot alles
wat we zelf kunnen begrijpen. Maar waar komt de persoon vandaan die van baby
opgroeit tot een prachtig mens? En waarvandaan komen die prachtige verbindingen
tussen levende wezens onderling? Iedereen weet precies wat hier wordt bedoeld,
maar onze rationaliteit is niet in staat ons de antwoorden te geven. Deze
antwoorden liggen buiten reikwijdte van onze ratio, van ons beperkte verstand.
Het
faillissement van de eenzijdige rationele benaderingswijze van het leven komt
misschien nog wel het meest pregnant naar voren in de innerlijke leegte die
voor steeds meer menselijk steeds ondraaglijker wordt. Uiterlijk lijkt aan de
schijn van overvolheid niet te ontkomen, maar innerlijk ervaren velen
tegelijkertijd een onbehaaglijke leegte en een afschuwelijk gevoel van
afzondering en eenzaamheid. Dit alles is het onvermijdelijke gevolg van de weg
van het verstand, van de rationele benadering van het leven.
Gelukkig
kunnen we nog op een andere manier contact maken met de aspecten van het leven
waar ons verstand tekort schiet. Laten we dit nu eens het contact via het hart
noemen. Zo kunnen we de kracht van een hartsverbinding voelen, maar dit niet verstandelijk
begrijpen. We voelen aan dat de persoon die zich vanuit een baby ontwikkelt er
al was voordat de baby werd geboren, maar ons verstand verklaart een dergelijk
idee als volkomen absurd.
De
huidige maatschappij is gebouwd op rationaliteit. We staan nu op een kruispunt
in onze gezamenlijke ontwikkeling. Blijven we volharden in een rationele
levenswijze, of durven de sprong te wagen naar het leren leven vanuit het hart?
Durven wij te dromen van een nieuwe samenleving? Durven wij te dromen van gezamenlijk
leven in harmonie met alles wat leeft, gebaseerd op liefde, openheid en
respect? Het is nu binnen handbereik. De rationele levenswijze is immers
failliet. Alles staat nu op instorten. We zien het overal om ons heen, wanneer
we echt durven te kijken. Gaan wij als mensheid samen met dit faillissement ook
(weer) mee de vernietiging in? Of durven we bewust te kiezen voor deze nieuwe
samenleving, die we gezamenlijk vorm mogen geven? Wachten we op de definitieve
ineenstorting of trekken we nu maar alvast de stekker eruit en kiezen we bewust
voor een andere benadering?
Het
is overigens niet de eerste keer dat we op dit cruciale kruispunt staan. In Atlantis waren we technologisch gezien al veel verder
gevorderd dan we nu zijn. De overlevenden van Atlantis
hebben ons technologische hoogstandjes nagelaten die we nu nog steeds niet met
dezelfde kwaliteit kunnen reproduceren. Hier wordt natuurlijk gedoeld op de
piramides die overal op Aarde zijn gebouwd, zo'n
13.000 jaren geleden. De samenleving in Atlantis was
echter toen nog niet klaar om de beperkte weg van het verstand te verlaten. Het
eiland Atlantis verdween daarop in de Atlantische
oceaan. Ook nu zijn we in het menselijk werkboek weer aangekomen bij de laatste
oefening. Durven we nu wel de sprong naar het hart te maken? Of laten we weer
onze beschaving (of wat daar voor door moet gaan) wegvagen? De keus is nu aan
ons.
Voor
het kunnen maken van de sprong naar het hart vormt liefde daarbij het
sleutelbegrip. De weg van het hart begint bij onvoorwaardelijke liefde. Liefde
met allerlei voorwaarden of condities is feitelijk niets anders dan een
ruilhandel. Onvoorwaardelijke liefde komt neer op geven zonder iets terug te
verwachten. De natuur geeft ons ieder moment opnieuw zuurstof, energie (zoals
zonlicht), voedsel en materie in alle andere hoedanigheden. En ze doet dit
zonder iets terug te verlangen. De natuur is één en al liefde.
Wij omarmen de natuur in ons en
stellen onszelf open voor de helende kracht van onvoorwaardelijke liefde.
Ook
geplaatst op: