IN MEMORIAM: Ronnie Möller (1982 – 2020)

Ronald Hendricus Möller werd op 9 februari 1982 geboren. Ronnie was vader van twee zonen (Nick en Tim) en had een eigen kleding-outlet-store toen in 2012 bij hem een agressieve variant werd vastgesteld van Amyotrofische Laterale Sclerose (ALS), een dodelijke zenuw-spierziekte die alle spiergroepen, met uitzondering van de autonoom aangestuurde spieren, kan aantasten. Dit weerhield hem er echter niet van om vol voor het leven te blijven gaan. Zo bleef Ronnie zelfstandig wonen en organiseerde hij zijn eigen zorg, ondanks zijn enorme fysieke beperkingen. Zijn levenslust droeg hij ook uit als ambassadeur van de stichting Topsport For Life.

In 2017 begon Ronnie zich te verdiepen in Wholly Science, en ook abonneerde hij zich op Heelige Schrift TV. En ondanks het feit dat hij alleen nog maar zijn oogleden kon bewegen was hij op zaterdagmiddag 22 februari 2020 toch aanwezig in Hoevelaken bij de presentatie getiteld ☼NZE V☼RIGE Z☼NNEN, waar onderstaande foto na afloop is genomen.

Rouw niet lang. Wees net als ik enorm dankbaar voor al onze herinneringen en ervaringen samen; deze zullen ons oneindig verbinden.

Ik ben gestorven als een rijk man. Rijk vervuld met onvoorwaardelijke Liefde en ervaringen; en ik heb het Leven steeds beter leren kennen en waarderen. Mijn Ware Zelf neemt deze bagage oneindig mee. Ik ben ook jullie enorm dankbaar hiervoor!

Zoals jullie weten heeft ook van de meest erge ziektes die er bestaan mij er niet van doen weerhouden om mijn Ziel te verrijken door veel mooie momenten op te blijven zoeken. Fysieke beperkingen zijn geen beperkingen gebleken om mij te blijven ontwikkelen aan het belangrijkste wat ertoe doet; ontwikkeling van mijn Zelf. Ons Ware Zelf leeft voort. De fysieke dood is slechts een poort tot iets nieuws. Dat het Leven niet stopt na dit fysieke leven is voor mij al lang geen geloof meer; ik heb in mijn rijke leven mogen ervaren dat er meer is.

Over wat er volgt na de dood zijn de meningen verdeeld; hemel of hel, of reïncarnatie... Mijn weg is de Gnostische weg geweest. Gnostiek bevindt zich overal, van Oost naar West en zit Esoterisch verborgen in verschillende religies. In het Oosten wordt het Gnostische principe Samkhya genoemd, welke spreekt over twee natuurstaten: de Purusha (het Albewustzijn en bronwereld), en de Prakriti, dit is de stoffelijke onderwereld waarin we leven. De Westerse Gnostiek noemt deze twee natuurstaten de Pleroma en de Kenoma. Wat de Gnostiek ons vertelt is dat de fysieke wereld een weerspiegeling is van de Bronwereld; kortom: “Gelijk Boven, zo ook (gespiegeld) Beneden”.

Ik keek naar het leven en toen ben ik dit gaan begrijpen. Dit betekent dat we ons paradijs al tijdens dit leven in dit fysieke stoffelijke kunnen creëren. Toen ik dit begreep ben ik steeds meer boven mijn ego gaan leven en hoe meer ik ernaar streefde om een eenheid te vormen met mijn Moeder en Vader van mijn ware Essentie, namelijk mijn Ziel (de Moeder van mijn Essentie) en mijn Geest (de Vader van mijn Essentie). Des te meer bewustzijn en innerlijke vrede ik ervaarde, hoe meer ik mij verbonden voelde met alles en iedereen.

Alles in de fysieke werkelijkheid en alles wat materieel aantrekkelijk is, zoals geld, carrière, auto’s, huis, lichamen, goud, dat is allemaal vergankelijk, en dus van korte tijd (relatief gesproken). Dit geldt ook voor begeerten uit het ego, zoals roem, aanzien, en je zorgen maken over hoe anderen over mij denken. En ook is vergankelijk en van korte duur. Al deze zaken eindigen aan het einde van dit fysieke bestaan.

Immateriële zaken eindigen NIET en hier legde ik steeds meer en meer mijn focus op. Ondanks mijn fysieke lijden en fysieke uitdagingen kreeg ik steeds meer aandacht voor liefde, waarheid, kennis en schoonheid, en ging ik er meer en meer naar leven. Deze zaken hebben te maken met innerlijke ontwikkelingen en naar mijn ervaringen is dit de ware reden van ons bestaan: Innerlijke ontwikkeling tot we een Eénheid worden met onze Ware Essentie en zo weer terug kunnen keren naar ons ware thuis; terug naar de Bron, namelijk de allereerste en oneindige Schepper.

Mijn conclusie is dan ook dat de dood niet iets is om bang voor te zijn. Daarentegen is het leven juist een kans, namelijk een kans om je ware doel te bereiken of het doel meer te naderen, en dit door in innerlijke Vrede te leven. Dit is een rijkdom die je al tijdens dit leven kunt bereiken.

Ik omarmde mijn ziekte ook in die zin, dat het mij uit het rollercoaster-bestaan rukte van presteren, consumeren, veel zogenaamde verplichtingen en op veel manieren ook acteren als een kuddedier. Ik kon mij hierdoor veel meer focussen op de zingeving van het leven. Ik stond bekend als een prater, en zelfs nu na mijn sterven lul ik de oren nog van jullie hoofd... en deel ik zo mijn opgedane inzichten over zingeving.

Treur en rouw niet lang. Heb geen angst, boosheid of verdriet, maar vervang deze voor Vrede. Ook ik ga jullie missen, maar koester onze momenten samen; deze zullen ons altijd en overal verbinden.