Hans Mauritz

Johannes Mauritz werd 16 april 1957 geboren in Opheusden, gemeente Kesteren (inmiddels Over Betuwe geheten). Hij trouwde met Geja Kuijs (geboren op 11 maart 1960 te Wieringen). Hans Mauritz en zijn vrouw Geja wonen tegenwoordig in de gemeente Dongen, waar ook zijn uitgeverij is gevestigd, genaamd ‘NovioMedia/Buro Mauritz’. Deze uitgeverij publiceerde in november 2012 zijn boek ‘De Oordopjesmoord’ over de geruchtmakende moord, eveneens in Dongen, op de Nederlandse zakenman Laurentius Biemans (geboren op 1 december 1939, met als roepnaam ‘Ran’). Deze moord werd gepleegd op dinsdag 2 juni 1998 in Meerle, nabij Antwerpen. Multimiljonair Ran Biemans was toen 58 jaar oud. In dit boek legt Mauritz de relatie met de moord op de 27-jarige Tinka van Rooij uit Breda, die zes jaar later, op woensdag 26 mei 2004, plaatsvond in een achterafschuurtje in Zevenbergschen Hoek, ten zuidwesten van De Biesbosch, waar haar levenloze lichaam anderhalve week later werd gevonden. Tinka van Rooij werd op 24 december 1976 geboren als dochter van Cees van Rooij en Ria Huijbregts. Ze had, toen ze werd vermoord, naar verluidt een relatie met de bijna 10-jaar oudere Wilhelm Dick Ites (geboren in maart 1966, met als roepnaam Wilko). Laat diezelfde Wilko Ites nu ook een buitenechtelijke relatie hebben gehad met Els Leemans (1961), de 22-jaar jongere vrouw van Ran Biemans, nog voordat Ran in zijn eigen appartement werd vermoord. Uiteindelijk werd Els Leemans veroordeeld voor de moord op haar man, en werd Wilko Ites vrijgesproken.

Met diezelfde Wilko Ites publiceerde Hans Mauritz in juni 2015 ‘Het verboden dagboek van Maaike Vaatstra, deel II’ als vervanger van het gelijknamige boek dat hij een jaar eerder samen met Wim Dankbaar had gemaakt (en dat inderdaad door de rechter werd verboden), en in december 2015 het boek ‘De misdadige misdaadverslaggever’ waarin Peter R. de Vries wordt ontmaskerd. Het grote probleem met Hans Mauritz is niet zozeer dat zijn fantasie af en toe op hol slaat, maar wel dat hij zeer stellige beweringen doet die hij achteraf niet hard kan maken. Berucht is bijvoorbeeld zijn bewering dat hij zogenaamde ‘kluisverklaringen’ zou hebben over de moord op Marianne Vaatstra (1982), maar deze getekende verklaringen door ooggetuigen heeft hij nooit in een kluis kunnen leggen omdat ze niet bleken te bestaan. Daarmee heeft hij niet alleen de waarheid geweld aangedaan, maar vooral iedereen die de officiële lezingen in twijfel durft te trekken een bijzonder slechte dienst bewezen.

Naschrift

Op woensdag 24 februari 2021 kreeg ik van de heer W.D. Ites, die zich tegenwoordig “Wil” laat noemen, onderstaande reactie via een e-mailbericht, die ik omwille van de leesbaarheid enigszins heb geredigeerd.

“Voor alle duidelijk wil ik erop wijzen dat ik geen relatie heb gehad met Tinka van Rooij. Uit het dossier (in mijn bezit) blijkt dit nergens uit en ook niet uit de verklaringen van haar vader. Op het moment van haar verdwijning had zij meerdere relaties in het wietmilieu. Haar vader heeft mijn naam destijds op de televisie genoemd om meer aandacht voor de vermissing van zijn dochter te krijgen. Dat heeft hij later ook toegeven. Haar actieve rol in het wietmilieu was voor mij reden om het contact met haar te minimaliseren. In de periode van anderhalf jaar voorafgaande aan haar tragische dood heb ik haar slechts éénmaal ontmoet en hadden we af en toe contact via berichten op de telefoon.”

Deze pagina is geschreven door Johan Oldenkamp.