Het Germaanse verhaal van de Paashaas

Het oeroude Germaanse verhaal van de Paashaas vertelt ons dat de godin Ostara een jong vogeltje wilde redden. Deze hulp kwam echter te laat. Daarop veranderde deze godin de vogel in een bijzondere haas, die echter in staat bleef om eieren te leggen, maar dan alleen op die ene dag per jaar waarop Ostara wordt vereerd.

Het feit dat wij het Paasfeest nog altijd vieren met de Paashaas en Paaseieren bewijst overduidelijk de Germaanse oorsprong van dit oeroude feest. In mijn vorige artikel heb ik dit overigens ook al duidelijk gemaakt, waarin aangetoond is dat Pasen het oeroude Passeerfeest is. Dat Jezus op de “Goede” Vrijdag voor Pasen zou zijn gestorven en vandaag, op de Feestdag van Ostara, weer zou zijn opgestaan is een schandelijke Roomse vervalsing, bedoeld om onwetenden onwetend te houden.

In het Duits wordt de dag van vandaag nog altijd Ostern genoemd, en in het Engels Easter. Echter, in beide talen wordt ook nog altijd geprobeerd om mensen wijs te maken dat dit met de het oosten te maken zou hebben (Osten in het Duits en East in het Engels), maar dat is absolute onzin. Beide namen hebben namelijk alles te maken de Germaanse godin genaamd Ostara of Eostre. Tegenwoordig noemen we deze godin Venus.

In het Engelstalige e-boek Celestial Dynamics (Celestijnse Dynamiek) toon ik onmiskenbaar de ware geschiedenis van dit hemellichaam aan, die we tegenwoordig zo mooi zien twinkelen aan de nachtelijke hemel. Maar dat is niet altijd zo geweest. Voordat ze in haar huidige stabiele baan terecht is gekomen vloog ze als een losgeslagen komeet rond door ons zonnestelsel. Toen was ze als een (vrije) vogel. Eénmaal in haar huidige baan veranderde ze in een rondjes rennende haas. Zo vertelt niet alleen de Enuma Elish ons het ware verhaal van Venus, maar dus ook het Germaanse verhaal van de Paashaas. En die (gekleurde) eieren die we van deze Paashaas krijgen, dat zijn de vruchtbare emanaties die ze vandaag over ons uitstort.

Ik kan hier nog zoveel meer over uitleggen, maar ik vraag me af of dit wel zin heeft. Wie zit er tegenwoordig nog te wachten op de Waarheid? De overgrote meerderheid van de mensheid slikt de officiële leugens als zoete koek, die overigens allemaal direct of indirect uit Rome afkomstig zijn. En dan is er nog een kleine minderheid die meent “wakker” te zijn en deze leugens door te hebben. Maar vrijwel al deze zogenaamde “wakkeren” hebben helemaal niet door dat ze opnieuw in de val zijn gelopen, maar deze keer van alternatieve leugens.

Ik loop al heel wat jaartjes mee als “wakkere”, en ik heb echt iedere alternatieve zienswijze die op mijn pad kwam onderzocht. Net als bij het oplossen van een doolhof of labyrint heb ik vervolgens ieder doodlopend alternatief pad gemarkeerd. Dat heb ik gedaan door de brengers van deze alternatieve onwaarheden te ontmaskeren, in zowel de Engelstalige PateoPedia-rubriek van disinformers als in de Nederlandstalige PateoPedia-rubriek van desinformanten. Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee. Wil je toch dit doodlopende pad (blijven) volgen, dan moet je dat uiteraard zelf weten. Maar je kunt jezelf dus veel tijd besparen door vooraf even gebruik te maken van deze gratis service. Het hoeft niet, maar het kan wel!

Maar goed, op het risico af dat ik nog meer parels voor de spreekwoordelijk zwijnen gooi, zal ik nog wat meer delen over wat ik heb ontdekt over de Germaanse godin Ostara, die door de Babyloniërs werd aangeduid als Ishtar en vervolgens door de Phoeniciërs (in onze taal ook wel geschreven als ‘Feniciërs’) als Astarte. In de uitspraak van deze drie oeroude benamingen vinden we ‘star’, wat zowel Engels als Duits is voor ‘ster’. In fonetisch Grieks is dit ‘astéri’, met dus ‘ster’ in het midden. En welk werkwoord gebruiken wij in onze taal om het kijken naar de sterren aan te duiden? Nee, weet je het echt niet? Wat dacht je van ‘staren’? En de mooiste star om naar te star-en is natuurlijk Venus, het helderste sterrenlichtje!

De Oude Grieken noemden dit wonderschone lichtje aan de nachtelijke hemel Aphrodite. In het Latijn is dit verbasterd tot Aphrillis. De naam van de Romeinse maand waarin veruit de meeste vieringen van de Feestdag van Ostara vallen is daar weer een verbastering van, namelijk Aprilis, waar in onze taal ‘april’ van is gemaakt. April betekent dus ‘de maand van Venus’. En de dag van Venus, die net als dit jaar (2018) meestal valt in deze maand van Venus, dat vieren we vandaag: de Feestdag van Ostara, de dag waarop de legendarische Paashaas ons overlaadt met de vruchtbare emanaties van het voorjaar! Nog steeds niet overtuigd? Kijk dan maar eens naar het achtste Zegel van de Tzolkin-kalender van de Maya, die Lamat werd genoemd in het Yucateeks, wat zowel konijn als de ster Venus betekent.

Laat je dus nooit meer wijsmaken dat het Germaanse verhaal van de Paashaas een mythologische vertelling zou zijn, wat het is niets anders dan de wetenschappelijke Waarheid.

Wil jij meehelpen om deze overduidelijke Waarheid van Wholly Science verder te verspreiden? Zo ja, stuur dit artikel dan door aan iedere ruimdenkende die jij kent.

Gerelateerd

[link] Pateo Nieuwsbrief over de Germaanse oorsprong van Pasen

Dit artikel is op zondag 16 april 2017 geschreven door Johan Oldenkamp. Het is ook beschikbaar in het Engels, Spaans en Duits.