|
|
|
|
Het doek is definitief gevallen voor Micha Kat (1963). Hij krijgt namelijk al jarenlang een riant salaris uitbetaald van de stichting De Roestige Spijker. Het werkelijke doel van deze stichting is om inzage te krijgen in alle belastende verklaringen aan het adres van Joris Demmink (1947) ver voordat de echte rechtszaak tegen deze gewetenloze topcrimineel wordt gehouden. Door vervolgens de nadruk te leggen op mogelijk tegenstrijdige details in deze verklaringen hoopt Demmink de dans te ontspringen. Dat is in grote lijnen de achterbakse strategie, en voor de uitvoering daarvan is Micha Kat ingehuurd. Micha is dus een hoernalist.
Nu kunnen we ook begrijpen waarom de manische Micha zich zo inconsequent gedraagt. Hij speelt namelijk gewoon toneel. Hij laat zich keer op keer arresteren, en zit ook rustig een tijdje in hechtenis (naar eigen zeggen), want dat is zijn werk. Daarvoor krijgt hij immers betaald, en ook om telkens maar weer aangifte te doen. Het staat bij wijze van spreken allemaal in zijn arbeidscontract. Tussendoor reist hij al feestend ook gewoon half Europa door. Daarbij vraagt hij ook nog eens ongegeneerd om donaties, terwijl hij helemaal geen extra geld nodig heeft. Micha is dus ook nog eens een oplichter.
Ook de mensen achter de stichting De Roestige Spijker spelen toneel, en dan hebben we het vooral over de familie Poot als financiers van deze stichting en over Ben Ottens als secretaris ervan. Peter Poot (1954) is de zoon van Jan Poot (1924), die als auteur in 2010 het boek ‘De Demmink Doofpot’ naar buiten heeft gebracht. Het bedrijf van de familie Poot heet Chipshol. Het doel van dit bedrijf was om een soort Sillicon Valley pal naast het vliegveld van Schiphol te gaan ontwikkelen, vandaar die rare bedrijfsnaam. Dat plan werd volgens de familie Poot echter systematisch gedwarsboomd door de Luchtverkeersleiding Nederland, op instigatie van de NV Luchthaven Schiphol. Vervolgens mocht Ben Ottens de grote held spelen, want hij bracht deze zaak aan het rollen via de gemeenteraad van Haarlemmermeer waar hij toen voorzitter was van de D66-fractie.
Kijken we naar de loopbaan van Ben Ottens dan kunnen we maar één conclusie trekken. Dankzij Joris Demmink en diens netwerk heeft Ben Ottens een bliksemcarrière kunnen maken binnen het ministerie van Justitie. Waarom zou uitgerekend deze man, die uit het niets opeens op topposities terecht kwam, secretaris zijn van een stichting die zijn voormalig ‘loopbaanbegeleider’ lijkt te willen ontmaskeren? Dat ontmaskeren gebeurt dan ook helemaal niet echt. De stichting De Roestige Spijker, met als voorzitter Robert Rubinstein (1952), is begin 2013 doelbewust opgericht om te gaan fungeren als nepoppostie (of ‘controlled opposition’ in het Engels).
Bestaat de controlled opposition in deze Demmink-zaak naast Micha Kat en De Roestige Spijker uit nog meer spelers? Kijkend naar haar reacties op haar eigen website is voor mij ook Boudine Berkenbosch door de mand gevallen. Zeer waarschijnlijk zullen er nog meer worden ontmaskerd nu de doortrapte strategie van de Joris Demmink Pedogroep is onthuld.
Uiteraard is iedereen onschuldig tenzij het tegendeel is bewezen. Voor mij is dat tegendeel meer dan bewezen met betrekking tot de psychopathische kinderverkrachter Joris Demmink en diens handlangers, waaronder dus in ieder geval Micha Kat, Ben Ottens, Jan Poot en Peter Poot.
De verdenking dat Micha Kat controlled opposition is was er al langer. Op 5 november 2013 was Francis Capelle te gast bij aflevering 59 van Pateo Radio, mede naar aanleiding van zijn boek getiteld ‘Tegenlicht; Achter de schermen van de Alternatieve Media’. Francis onthult daarin allerlei merkwaardige zaken rondom Micha Kat en andere zogenaamde klokkenluiders.
Conclusie: We zijn met ons allen flink bij de poot genomen, en hebben ons vanuit onze naïviteit een kat in de zak laten verkopen.
Afgelopen weekeinde heb ik het boek ‘De Demmink Doofpot’ uit mijn boekenkast gehaald en eens nader onderzocht. Jan Poot (1924) wordt opgevoerd als de auteur van dat boek van 344 bladzijden, maar hij schreef alleen het voorwoord (8 bladzijden) en het nawoord (6 bladzijden). De feitelijke auteur van dit boek was namelijk Micha Kat.
Vanaf 2007 bracht Jan Poot vier jaren achtereen telkens één boek per jaar uit: ‘Grondoorlog’ in 2007, ‘Final Call’ in 2008, ‘Doodzonde tegen de Rechtsstaat’ in 2009, en ‘SchipholGate’ in 2010. Nu kunnen we begrijpen waarom hij in 2010 nog een boek heeft kunnen uitbrengen, want hij schreef daar immers slechts 14 bladzijden van.
In juni 1995 plaatste Jan Poot een paginagrote advertentie in De Volkskrant. Vanaf 2007 tot en met 2012 plaatste hij nog eens 88 advertenties. Aan geld heeft hij blijkbaar geen gebrek. Naast die advertenties begon Jan Poot vanaf 2007 dus ook met het uitbrengen van boeken om zijn zienswijze te onderbouwen, die hij vervolgens gratis weggaf.
De kernvraag is echter waarom Jan Poot in 2010 naast zijn jarenlange grondoorlog rondom Schiphol opeens Micha Kat een boek laat samenstellen over de Demmink-doofpot, waarbij dan niet Micha, maar Jan Poot wordt opgevoerd als de auteur. Ik zie Jan Poot als een investeerder. Vroeg of laat zal hij daarom de vruchten van zijn forse investeringen terug willen zien. Ik schat dat het boek ‘De Demmink Doofpot’ hem minimaal 100.000 euro heeft gekost, bovenop de miljoenen voor de 89 advertenties en de voorgaande vier boeken. Hoe denkt Jan Poot al dat geld terug te gaan verdienen?
Dit is mijn vermoeden: Joris D. heeft belastende informatie waarmee hij de familie Von Amsberg chanteert. Daardoor werd hij niet alleen feitelijk onaantastbaar, maar kon hij ook ongehinderd opklimmen binnen het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Micha Kat weet om welke informatie het hier gaat, maar hij houdt deze informatie opzettelijk achter, omdat ook hij hoopt er zijn voordeel mee te kunnen doen. Jan Poot wil vele miljoenen euro’s schadevergoeding van de Staat der Nederlanden. Door de druk op het dossier van Joris D. op te voeren, verwachten Jan Poot en Micha Kat dat Demmink op zijn beurt de druk op de familie Von Amsberg vergroot. Wanneer Joris D. namelijk dreigt te worden veroordeeld, zal deze psychopathische kinderverkrachter niet aarzelen om vele andere kopstukken mee te sleuren in zijn val. Dat is volgens mij in grote lijnen hier het verhaal. Ik zou anders niet weten waarom Jan Poot Micha Kat heeft ingehuurd om het boek ‘De Demmink Doofpot’ te schrijven en om vervolgens alles te doen om aandacht te krijgen voor de Demmink-doofpotzaak.
Dit artikel, geschreven door allround onderzoeker Johan Oldenkamp, is oorspronkelijk op 31 maart 2014 gepubliceerd op Pateo.nl.
© Pateo.NL : Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op 2017/06/15.