|
|
|
|
 |
Wilhelmina (1880 – 1962) was niet de moeder van Juliana (1909 – 2004). Daar gaat dit artikel over. Maar het gehele verhaal over de malafide monarchie in de Nederlanden is nog vele malen groter. Zo was bijvoorbeeld Wilhelmina ook niet de dochter van Willem III (1817 – 1890). Deze en andere leugens van de neporanges komen in volgende artikelen aan bod. Om te beginnen pakken we hier, in dit eerste artikel in de #MalafideMonarchie-reeks, de draad op bij de onwettige benoeming van Wilhelmina als monarch van de lage landen. |
|
Op haar 18e verjaardag, op 31 augustus 1898, werd Wilhelmina in de Nieuwe Kerk te Amsterdam ingehuldigd als Nederlands staatshoofd, en nam ze deze functie over van haar moeder Emma (1858 – 1934), die deze vacature als regentes namens haar acht jaar lang had waargenomen. Wilhelmina trouwde 2˝ jaar later, op 7 februari 1901, in paleis Noordeinde te Den Haag met haar achterneef Heinrich zu Mecklenburg (1876 – 1934). Nog in datzelfde jaar, op 9 november 1901, had ze te paleis Noordeinde haar eerste miskraam. Toen ze erg kort daarop opnieuw zwanger werd wilde ze weg uit Den Haag, en ging ze naar paleis Het Loo, om daar in alle rust haar foetus te kunnen laten groeien. Maar op zondagavond 4 mei 1902, rond 22:30 uur, beviel ze van een doodgeboren jongetje, in het bijzijn van haar lijfarts en een Utrechtse gynaecoloog. Wellicht heeft ze daarna 3˝ jaar geweigerd nog geslachtsgemeenschap te hebben met haar achterneef, want haar derde miskraam was pas op 23 juli 1906, waarschijnlijk weer te Noordeinde, want de retraite op Het Loo van vier jaar daarvoor had niet gewerkt. Hier bleek driemaal geen scheepsrecht te zijn. |
 |
Toen Wilhelmina in 1908 opnieuw zwanger raakte trok ze zich in het geheim terug. Ze wilde weer weg uit Den Haag, maar naar Het Loo gaan was voor haar geen optie vanwege de voor haar traumatische gebeurtenissen uit 1902. Daarom koos ze voor paleis Soestdijk. Op vrijdag 30 april 1909 werd daar een levende dochter van Wilhelmina en Heinrich geboren, maar het bleek een verstandelijk beperkt meisje te zijn, met wat we sinds 1965 aanduiden als het syndroom van Down, maar in die tijd ‘mongoloďde idiotie’ werd genoemd.
Het toeval wilde dat er zeer kort daarvoor in de nabijgelegen boerderij De Eult een geheel gezond meisje was geboren. Dat was de dochter van Antje van der Grift (1884 – 1970) en Dirk de Ridder (1879 – 1965), die sinds 1907 waren getrouwd en in datzelfde jaar hun eerste kind hadden gekregen, want hun eerstgeborene genaamd Dirk Cornelis de Ridder kwam op 20 december 1907 ter wereld. Binnen de Soestdijkse hofhouding was deze geboorte van dit gezonde buurmeisje bekend, en dit kwam Heinrich ter ore. Vervolgens werd nog diezelfde nacht, dus in de nacht van vrijdag 30 april 1909 op zaterdag 1 mei 1909, in het grootste geheim zijn bloedeigen dochter met een koninklijke koets naar De Eult gebracht, en werd op de terugreis de dochter van Antje en Dirk meegenomen naar Soestdijk.
De volgende ochtend bleek het pasgeboren kroonprinsesje opeens geen “mongooltje” meer te zijn. Wat een wonder! Uiteraard was binnen de gehele hofhouding al snel bekend wat er wel was gebeurd. Eén van hen heeft dit later in vertrouwen aan zijn kleinzoon vertelt, en die heeft het, gezeten aan zijn keukentafel, aan mij opgebiecht onder strikte voorwaarde dat ik zijn naam niet bekend maak. En ook binnen de Baarnse familie Van der Grift is dit geheim doorgegeven aan volgende generaties (zo weet ik van twee familieleden, die van elkaar niet weten dat ik contact met hen heb), maar tot op heden heeft nog niemand van deze familie het aangedurfd om hiermee naar buiten te treden. Echter, dit jaar is deze identiteitsfraude precies 111 jaar oud, en dat vind ik een zeer passend aantal voor het openbaar maken van deze babyruil uit 1909.
Hoe dan ook, Heinrich is daarna in allerijl naar Den Haag gegaan. Daar pleegde hij op zaterdag 1 mei 1909 samen met wethouder Hubertus de Wilde (1853 – 1929) als ambtenaar van de burgerlijke stand in de Rode Salon van paleis Noordeinde valsheid in geschrifte door de dochter van Antje en Dirk aan te geven als zijn eigen dochter. Deze geadopteerde dochter werd daarbij omschreven als “een kind met een blozend gezichtje en goed van gewicht”. In werkelijkheid waren Wilhelmina en haar adoptiedochter op dat moment nog in Soestdijk, en heeft deze Haagse wethouder deze baby nooit gezien. Als dank voor zijn loyaliteit werd zo’n twintig jaar later diens zoon Jacob Adriaan de Wilde (1879 – 1956) tweemaal minister. Overigens bleef de naam van het valselijk aangegeven meisje nog wekenlang onbekend. Er werd uiteindelijk gekozen voor de roepnaam “Juliana” als verwijzing naar Juliana zu Stolberg (1506 – 1580), de moeder van de Willem “de Zwijger” (1533 – 1584).
De echte dochter van Wilhelmina en Heinrich ging verder door het leven als Clara Margaretha Dirkje Jabikje van der Grift, met als roepnaam Klaartje. In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw kende vrijwel iedereen in Baarn deze “mongool”. Ook bij de geboorteaangifte van Klaartje is weer valsheid in geschrifte gepleegd in opdracht van Heinrich, want die geboorte is op papier bijna 10 jaar in de tijd teruggedraaid. Van iemand met een dergelijke aandoening is de leeftijd toch niet goed in te schatten, moet de gedachtegang hierbij zijn geweest. Bovendien werd de ‘mongoolse’ Klaartje van der Grift aangegeven als de dochter van de ouders van Juliana’s echte moeder Antje, namelijk als de dochter van van Dirk van der Grift (1855 – 1933) en Clara Margaretha van Woudenbergh (1855 – 1926; Klara). Dit werd gedaan om de verwisseling nog dieper te verstoppen, want Klara van der Grift–van Woudenbergh was eind april 1909 te oud om moeder te zijn geworden; ze was toen 53 jaar. En omdat omdat de ‘mongoolse’ Klaartje pas op latere leeftijd buitenshuis kwam lukte deze omwisseltruc met leeftijdsfraude.
Bewijzen dat er is geknoeid met de geboortedatum van Klaartje is erg eenvoudig. In die tijd was de gemiddelde levensverwachting zo’n 70 jaren, terwijl dit voor mensen met deze aandoening doorgaans 20 tot 30 jaren lager ligt. Maar Klaartje was officieel 70 jaar oud toen ze op 27 november 1969 te Baarn overleed. Dat is volstrekt onmogelijk. In feite was ze toen 60 jaar oud, en dat was al zeer opmerkelijk.
Het laatste deel van haar leven werd Klaartje van der Grift verzorgd in een opvallend chic tehuis in Naarden. Zij is begraven in Baarn. Het jaar daarop, op 21 januari 1970, overleed haar “oudste zus” te Blaricum. Daarvoor, rond 1960, woonde de 76-jarige Antje de Ridder-van der Grift in bejaardentehuis Nijenstede te Amersfoort, waar ze vertelde dat koningin Juliana haar dochter was. Men dacht dat deze mevrouw verward was, maar ze sprak de waarheid!
Hoe dan ook, blijkbaar waren Heinrich en Wilhelmina toch niet helemaal gelukkig met de babyruil, want ze in 1912 volgden er nog twee miskramen, eerst op 23 januari en later op 20 oktober van dat jaar. Maar wat bij zijn eigen vrouw niet lukte, dat lukte bij tenminste acht andere vrouwen wel, resulterend in ten minste 13 bastaardkinderen. Zoals verderop in deze #MalafideMonarchie-reeks zal worden getoond is dergelijk gedrag echter eerder regel dan uitzondering in deze bijeengeraapte “familie”.
 |
Overigens wist Juliana dat ze een “burgermeisje” was. Om haar onder controle te houden moest ze trouwen met een Duitse fascist (1911 – 2004). Terwijl de meeste Nederlanders niets moesten hebben van deze “mof”, was Juliana juist ongekend populair, in tegenstelling tot haar onsympathieke stiefmoeder en voorganger. En over haar onsympathieke opvolgster, “moffendochter” Beatrix (1938), ga ik het een volgende keer hebben. Deze #MalafideMonarchie-reeks gaat net zolang door totdat de Republiek der Nederlanden is hersteld en deze bijeengelogen “familie” hun totale schuld aan de Nederlandse bevolking heeft terugbetaald. Het gaat hierbij om onwettige toe-eigening in de ruimste zin van het woord, inclusief woonkosten en reiskosten waarvoor deze parasitaire “familie” de rest van de samenleving al meer dan tien generaties lang heeft laten betalen. Het is inmiddels namelijk meer dan mooi geweest, als je het mij vraagt. Ik zie deze parasieten het liefst vandaag nog permanent achter slot en grendel verdwijnen, en dan heb ik het in ieder geval over “pecuniaprinses” Beatrix, “roverkoning” Willy en “juntakoningin” Máxi. |
Ben je nog steeds niet helemaal overtuigd? Waarom denk je dan dat Juliana direct na haar huwelijk in 1937 is verhuisd van Noordeinde naar Soestdijk? Ze wilde gewoon graag dicht bij haar echte familie wonen! En toen haar weerzinwekkende dochter het stokje van haar overnam in 1980, onder luid protest overigens van opvallend veel Nederlanders, werd razendsnel Den Haag opnieuw de residentiestad. Wat verder te denken van de aanspreektitel? Terwijl Juliana graag wilde worden aangesproken met ‘mevrouw’, stond haar parasitaire dochter erop te worden toegesproken met ‘Majesteit’. Wanneer wordt het volk dat openlijk wordt geminacht door deze parasieten nu eens eindelijk wakker?
Dit nieuwsbericht, geschreven door allround onderzoeker Dr. Johan Oldenkamp, is gepubliceerd op donderdag 30 april 2020, precies 111 jaar na de geboorte van de dochter van Wilhelmina en Heinrich. Op 31 januari 2018 maakt hij over bovenstaande al een korte video, namelijk aflevering 8 in de reeks van de veelbesproken O-show:
© Pateo.NL : Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op 2020/04/30.